Jak żyć po operacji odcinka szyjnego kręgosłupa…?
Ten temat spędza sen z powiek wielu osobą zanim zdecydują się na operację kręgosłupa.
Czy to bezpieczne?
Jak będzie wyglądało moje życie po operacji?
Co będę mógł/mogła robić po zabiegu?
To najczęstsze pytania, które zadają pacjenci przed operacją kręgosłupa, dalej znajdziesz najważniejsze informacje na ten temat.
Jakie są najczęstsze przyczyny operacji?
Najczęstszą powodem przez który osoby decydują się na operację jest dyskopatia, czyli problemy z krążkiem międzykręgowym ( tzw dyskiem), stopniowo traci swoje właściwości i zaczyna uciskać struktury nerwowe.
Oczywiście zdarzają się również historię związane z wypadkami, deformacją anatomiczną czy zmianami chorobowymi.
Możemy wyróżnić kilka stopni zaawansowania dyskopatii:
➡️Dehytratacja – „dysk” traci swoje właściwości sprężyste i regeneracyjne;
➡️Protruzja – krążek zaczyna się wysuwać w stronę kanału kręgowego lub korzeni nerwowych;
➡️Ekstruzja – przesunięcie jest większe i uciska na nerwy;
➡️Sekwestracja – dochodzi do rozerwania krążka, czasami fragment wpada do kanału kręgowego
Problem w odcinku szyjnym może dawać następujące objawy:
– bóle głowy
– zawroty głowy
– drętwienie kończyn/-y górnych
– osłabienie siły kończyn/-y
– zaniki mięśni
– zaburzenie czucia
– ograniczenie lub utrata funkcji kończyn/-y górnej
Rodzaje operacji:
Można wyróżnić kilka, najczęściej spotykam pacjentów po:
– microdisectomii – to ingerencja w krążek międzykręgowy, w celu naprawy dyskopatii, czasami wystarczy usunięcie wystającego fragmentu jeśli stan jest bardziej zaawansowany usuwa się krążek i wstawia implant.
– stabilizacji – to stałe połączenie ze sobą sąsiadujących kręgów, po to żeby się nie przemieszczały i nie uciskały na struktury układu nerwowego.
Starałem się opisać operacje krótko i zrozumiałym językiem, dlatego przed zabiegiem dopytaj neurochirurga jak będzie wyglądał zabieg.
Moje obserwacje z sali operacyjnej:
Kilkukrotnie miałem okazję oglądać z bliska neurochirurgów w akcji.
W trakcie operacji pacjent leży na plecach, chirurg wchodzi od przodu, po lewej lub prawej stronie tchawicy.
Zanim zacznie się ingerencja w tkanki przy użyciu odpowiednich instrumentów i aparatu RTG dokładnie namierza się poziom, z którym jest problem, żeby mieć pewność czy o ten chodzi.
Operator w każdej chwili ma dostęp do Twojej dokumentacji, także jeśli jest taka potrzeba jeszcze raz ogląda rezonans magnetyczny czy tomografię komputerową,
Nie bój się pytać neurochirurga o to jak zabieg wygląd i jak będzie przebiegał, na pewno opowie wszystko krok po kroku.
I dzień po zabiegu:
Najczęściej na następny dzień po zabiegu jest pionizacja i można powoli wracać do żywych, oczywiście musisz poczekać na zgodę. Najczęściej przy asyście personelu medycznego, tj. fizjoterapeuty, lekarza lub pielęgniarki.
Jeśli w trakcie poczujesz się dziwnie, świat zacznie wirować czy będzie Ci słabo poinformuj obsługę lub sąsiada z sali !!
Takie sytuację się zdarzają, także nie ma się co krępować czy zgrywać twardziela.
Czasami zaleca się zakładanie kołnierza, to wszystko zależy od rodzaju i rozległości zabiegu, dowiesz się tego od neurochirurga przed zabiegiem, czy będzie potrzebny.
Na początku należy unikać gwałtownych ruchów głową, zwłaszcza rotacji (kręcenia głową na boki) i wyprostu (patrzenia w górę).
Pierwszy miesiąc po zabiegu:
Kołnierz przyda się do jazdy samochodem (jeszcze jako pasażer) oraz komunikacji publicznej tak na wszelki wypadek 😉
Rehabilitację zaczyna się najczęściej po usunięciu szwów ( ok 2 tygodnie po zabiegu), ukierunkowana jest na terapię (rozluźnianie napiętych mięśni) i naukę ćwiczeń ( w celu poprawy funkcji).
Zaleca się unikanie noszenia ciężkich rzeczy, powyżej 5 kg
Można stopniowo wracać do lekkich aktywności np. spacery, ćwiczenia w domu po konsultacji z fizjoterapeutą.
W tym okresie zaczynamy pracę z blizną, żeby była elastyczna i nie przeszkadzała w przyszłości. Poczekaj aż strupy odpadną, zaopatrz się w maść lub plastry na blizny. Dodatkowo warto ją masować, przełamywać czy kręcić, oczywiście z wyczuciem nic na siłę.
Powrót do aktywności:
Przeważnie powrót do codziennej aktywności jest w miarę szybki*
Samochód można prowadzić po 6-8 tygodniach*
W zależności od wykonywanej pracy, zwolnienie lekarskie trwa przeważnie 2-3 miesiące*
Przerwa od treningu jest trochę dłuższa 3-6 miesięcy*
* oczywiście wszystko zależy od kilku czynników m.in. od stanu wyjściowego, rodzaju i rozległości zabiegu.
Starałem się opisać wszystko w przystępny sposób, mam nadzieję, że dzięki tym informacją będziesz mógł/mogła lepiej zaplanować czas po operacji.
Autor artykułu:
